Dieng, Borobodur en Prambanan

Zondag zijn we vertrokken uit Pangandarang, rond 8.45 zijn we opgehaald door Asep, onze chauffeur voor 2 dagen, naar Dieng en Yogyakarta.

Asep hadden we zaterdag al even ontmoet bij Batu Karas, een strandplaatsje even vederop, waar we de lunch gebruikten na het zien van de Green Canyon. Alhoewel die naam in deze tijd van het jaar niet helemaal passend is, aangezien door de hevige regen de kleur van de rivier niet groen is maar bruin. Desondanks was het een aangenaam boottochtje met aan beide oevers een overvloed aan natuurschoon. Zaterdag zijn we ook wezen kijken bij een wayang snijder en een gula jawah fabriek (bruine palm suiker). Het was erg interessant om bij deze mensen thuis te komen, ze zijn natuurlijk wel ingesteld op toeristen, maar de werkwijze is nog traditioneel.

De rit naar Dieng duurde zo'n 7 uur, maar dit was goed te doen. Asep is een zeer prettige chauffeur, voorzichtig bij slechte stukken weg en inhalen, hij praat graag en laat onderweg interessante weetjes los over de planten en gebieden waar we langs reden. De rit omhoog naar Dieng is prachtig, het gebied staat bekend om zijn -geloof het of niet- aardappels. Heuvelruggen vol en vol met aardappel plantages en een prachtig uitzicht zorgen ervoor dat het geen saaie reis was.

Aangekomen in Dieng slapen we in een van de weinige hotels die er beschikbaar zijn, bij een 'vriend' van Asep. De wegen liggen vol met modder, die we dan ook zonder scrupule naar binnen lopen in de ontvangst/kantoor/restaurant/TV-kamer. Alles gebeurt hier op een paar vierkante meter. Als klap op de vuurpijl staan beide voordeuren open, terwijl Dieng op zo'n 2km hoogte ligt. Wij waren in ieder geval niet gekleed op een temperatuur van 15C binnenshuis. Het hotel zelf is in embarmelijke staat, om de 2 meter andere vloerbedekking, kleine gangetjes, muizen, zelf de geiser aanzetten als je wilt douchen. Gezien de kou hebben we maar een dagje overgeslagen en zijn met kleren en al gaan slapen, we moesten immers om 04.00 er al weer uit om de zonsopgang te gaan bekijken.

Vroeg opgestaan en na een kop thee en een kort ritje uitgestapt om in het pikke donker het laatste stukje omhoog te voet af te leggen. Onze gids Dwe (dwie) was een vrolijke jongeman die ons de oren van het hoofd kletste en gewapend met een klein zaklampje en een paar slippers ons de modderige berg op leidde. De zonsopgang was erg mooi, uitzicht op de nabijgelegen Sidomo berg (fonetisch gespeld) en de stad Wonosobo. In de achtergrond nog een actieve vulkaan, de Merapi.

Om 5.40 was de zonsopgang wel weer zo'n beetje voorbij en zijn we gaan kijken naar een aantal kraters (kawah's) en de oudste Hindoe tempel van Java. Vooral de kraters waren erg indrukwekkend, midden in een weiland een enorm gat in de grond met (bijna) kokend water en enorme rookontwikkeling.

Helaas heeft Dieng naast het natuurschoon en de eenzame tempels niet veel te bieden en vertrokken we na het ontbijt richting Yogyakarta, met de Borobodur als tussenstop.

De Borobodur is de grootste en bekendste Boedistische tempel van Java (de wereld?) en dat is terug te zien in de prijs, waar je normaal met een handje luttele roepiah naar binnen mag moet je hier 15 dollar neertellen om meer dan een glimp te zien van de tempel.

Heel toevallig was onze gids nauw betrokken bij de laatste ontwikkeling omtrent de Borobodur, hij had zelf als kind aan de voet gewoond en woonde nu, nadat de tempel wereld erfgoed is geworden, op slechts 500m afstand. Hij wist veel te vertellen over de geschiedenis van de tempel, de achterliggende geloofsovertuiging(en) en door zijn contacten bij Unesco kunnen we ook verklappen dat ze binnenkort sarongs uit gaan delen bij de ingang. Een mooi bezoek dus aan een nog mooiere tempel.

In Yogyakarta hebben we een mooi hotel gevonden, kamer met alles erop en eraan en uitzicht op het zwembad! Duiken verboden, het bad is 1.5m diep en ongeveer 4x5 o.i.d.

Vandaag zouden we een extra dag doen met Asep, maar s' ochtends bleek dat hij onverwachts terug moest naar Pangandaran en konden we weg met weer een andere 'vriend' van hem. Deze vriend runt het touristen kantoortje hier in de straat en omdat we toch graag weg wilden zijn we akkoord gegaan. Op het programma stonden de Prambanan, Candi Sukuh en Tawangmanggu.

De Prambanan is een Hindoeistisch tempelcomplex dat onder andere door de Nederlanders gerestaureerd is. Waar eerst niet veel meer zichtbaar was dan een hoopje stenen zien we inmiddels een imposante groep tempels. Wel hebben ze nog een hoop stenen over, maar waar die bij horen dat weet niemand....Helaas hadden we slechts 1,5u de tijd om de tempels hier te bekijken, de rit naar Candi Sukuh duurde namelijk zo'n 3,5u en we wilden ook nog vandaag terug.

Candi Sukuh is eveneens een Hindoeistische tempel, gelegen op de flanken van de berg Lawu. Een vreemde eend in de bijt eigenlijk, want de tempel heeft meer weg van een Inca tempel met vierkante niveaus en schildpad standbeelden aan de voet. Toen ik hier de vorige keer met Jaap was liepen we in regenjassen vanwege de mist, deze keer liet het weer ons ook in de steek en miezerde het behoorlijk. Prachtige reliefs gezien, met voorstellingen van buffels, olifanten en 'vruchtbaarheids'-symbolen (zie fotos).

In het verderop gelegen dorpje Tawangmanggu, een oud 'Dutch resort' vinden we de hoogste waterval van Java, 81m hoog. Eromheen is een klein attractie park gebouwd met een zwembad, kabelbanen, een loopbrug en apen. Deze brutale monsters trekken letterlijk het eten uit je handen en behoorlijk aggresief. Gelukkig azen ze niet op paspoorten, iPods en portemonnees...De waterval zelf was leuk om te zien, maar het was natuurlijk ook bijzonder om rond te rijden in het dorp waar Oma vroeger haar buitenhuisje had staan. Helaas hadden we geen adres en staan er nogal veel huizen op de zuidhelling...Daarom maar willekeurige huizen op de foto gezet die er een beetje Nederlands uitzagen.

Morgen gaan we de bezienswaardigheden in Yogyakarta af en daarna reizen we door naar Surabaya, het hoofddoel van onze reis.

Groetjes en liefs,

Joost en Jos.-