Te bestemder plekke

Donderdag 18 februari 's middags per trein naar Surabaya vertrokken. Een reis van zes uur in de Eksekutiv klasse met stevige airco, gelukkig elk een deken gehuurd, anders waren we vast bevroren.

In een hotel beland met de prachtige naam 'Dynasty'. Advies: ga hier nooit heen, het is er nogal smerig, maar ja dat zagen wij gisteravond om 23.30 uur niet zo scherp meer.

De volgende ochtend vroeg op na het ontbijt op bed (!) te hebben gekregen: toast, nog warm, met zoete (!) thee. Direct met een taxi ons laten vervoeren naar een beter hotel (Cedana), midrange qua prijs zou Lonely Planet zeggen. Onze rugtassen daar neergezet en met een taxi vertrokken naar het Ereveld Kembang Kuning (Gele Bloem) waar mijn vader herbegraven is.

Was, al had ik het niet echt verwacht, toch een heel emotioneel uur voor mij (en voor Joost) daar op Kembang Kuning. Ik kende de foto's van het kruis met zijn (en mijn naam) erop natuurlijk, maar nog nooit was ik zo dicht in de buurt van de man die mijn vader is en die als KNIL-officier door ergens onder Malang tussen Dampit en Turen op een landmijn te rijden op 16 maart 1949 doodging, terwijl mijn moeder en ik - geboren op 3 december 1948 in Amsterdam - al in Nederlands-Indie waren.

Goed dat we er (weer wat Joost betreft) geweest zijn. Fijn dat ik er met Joost kon zijn.

Daarna over tot de orde van de dag. We hebbben ons met de becak laten vervoeren naar de Jembatan Merah, de rode brug waar in de bersiap vreselijk gevochten is kennelijk (rood=kleur van bloed). Veel oude grote Nederlandse gebouwen daar die meer of minder goed onderhouden zijn(en een McDonald's), Chinatown in gegaan, daar een Boeddhistische annex Confuciaanse en Taoistische tempel van binnen, zij het met enige schroom wel, bekeken en ten slotte ook nog een heel beroemde moskee van buiten in de aansluitende Arabische wijk, de Mesjid Ampel waar men net het vrijdagsgebed bezig was. Wat een boel slippers daar voor de deuren! Wel heel leuk om door zo'n soukachtig straatje te lopen te midden van verlate moskeegangers.

Met becak ter afronding naar Tunjungan Plaza, een gigantische mall die Joost en Jaap in 2008 ook al bezochten. Bijgekomen van de hitte, de schiet- en racespellen waar Joost natuurlijk meester in was naar het hotel van midrange klasse: languit in het heerlijke bad, films op de TV die nu eens niet voortdurend onderbroken werden door reclame etc. 's Avonds gegeten in het hotel, take it easy.

Vanochtend Joost dus jarig!!! Met ballonnen en slingers meegegeven door Nenske. Zie foto's later. We hebben de haven Tanjung Perak bezocht en zijn nu weer aan het bijkomen van de hitte in Tunjugan Plaza dat vlak achter ons hotel blijkt te liggen. Joost heeft drie Engelstalige boeken op de kop getikt, ik heb werkelijk geen kind aan hem meer! ;)

Morgen op naar Malang en vandaar na enkele dagen naar de Bromo.

Wordt vervolgd!