Bandung

Vanuit Bogor zijn we vertrokken naar Bandung met een gehuurde auto (inc. chauffeur). Onderweg hebben we een thee plantage en fabriek bekeken, Gunung Mas (gouden berg). Grappig om te zien waar onze Pickwick vandaan komt. (Tante Hertha: Oom Henk heeft toch bij een thee onderneming gewerkt?).

Daarna zijn we op de top van Puncak Pas gestopt voor het uitzicht op het lager gelegen Jakarta. Een erg mooi uitzicht, vol met thee struiken en in de verte de metropool.

Om 15.30 zouden we in Bandung een angklung voorstelling bijwonnen, een Sundanees muziekinstrument. Alhoewel we om 9.00 vertrokken waren uit Bogor, zat het verkeer niet mee, op zaterdag komen de inwoners van Jakarta de 'rust' van de provincie opzoeken. Dat betekent file rijden op een steile bergweg, terwijl scooters en motoren halsbrekende toeren uithalen om 5 seconden sneller te zijn. De rijstijl in Indonesie is levensgevaarlijk voor de onoplettende Europeaan. Niemand wacht op elkaar, een tweebaans weg is minstens 3 of 4 baans en de toeters zijn geen moment stil.

Voor de lunch zijn we met onze chauffeur en gids gestopt bij een Sundanees restaurant om op Sundanees bereide wijze vis te eten, met de handen! Joost gaf het al gauw op, maar Jos.heeft zijn bord netjes leeg gegeten met de hand. Erg lekker ook nog eens!

Na de lunch hebben we ons weer in het verkeer gestort, dat inmiddels gehinderd werd door de dagelijks regenbui. Het is immers regentijd en de straten stonden dan ook blank met algauw 10-15 cm water. Daar trekt niemand zich echter wat van aan en het verkeer blijft even druk.

Op het nippertje reden we om 15.35 het terrein op van de angklung school en hebben we genoten van een interactieve show waarbij de kinderen en het publiek een grote rol speelden. Als hoogte punt werden angklungs uitgedeeld en speelde het publiek zelf mee met een aantal liedjes. Een erg leuke voorstelling waar we beiden van hebben genoten.

We zijn beland in een hotel in het oude Nederlandse deel van de stad, ten noorden van het station. Marmeren vloeren, antiek meubilair, WC brillen met gaten, uit elkaar vallende douches (we kregen een andere kamer toegewezen daarna) en ramen en deuren die niet sluiten typeren dit hotel tot een geweldig plaatsje om de nacht door te brengen.

Voor het avond eten zijn we een Chinees restaurant op gaan zoeken uit de gids, dit bleek een schuurtje te zijn met Chinese Lampionnen aan het plafond en 15 man personeel op 10 gasten. Achterin de zaak werd een scooter gerepareerd. Desondanks heerlijk gegeten, Jos.had zijn handen vol aan een halve kilo ongepelde garnalen. En dat voor 7 euro totaal!

Morgen staat een trip gepland naar een nabijgelegen vulkaan, de Tangkuban Prahu. Geregeld op straat bij een mannetje dat zijn scooter stond te wassen.

We beginnnen langzaam aan te wennen aan het tempo van leven hier, rustig lopen en vooral niet teveel willen doen. We moeten wel wat eerder op gaan staan, want om 10 uur is het leven hier al in volle gang.

Vandaag een rustige wandeldag door Bandung. Vergane glorie. Staan nog wel aantal gebouwen uit de koloniale tijd die er redelijk uitzien, maar pal daarnaast dan ook weer gebouwen die ogen alsof er brand heeft gewoest danwel een bom in is ontploft. Af en toe onbegrijpelijk hoe het hier uitziet en ook jammer, maar het is geen rijk land dus ...

We zijn helaas de USB kabel vergeten, dus foto's houden jullie nog even te goed.


Liefs en groetjes,

Joost en Jos.